از آنجایی که سوء مدیریت فضولات انسانی در هند به یک مسئله تبدیل شده است، چند صد خانوار روستایی در منطقه Valsad جنوب ایالت Gujarat، با اتصال سرویس‌های بهداشتی خود به نیروگاه‌های بیوگازT راه حل این مشکل را ارائه دادند. سیستم TLBG (اتصال توالت به نیروگاه بیوگاز) مشکل تخلیه مکرر فضولات انسانی از تانک‌های سپتیکی و چاه‌های دوقلو که برای تخلیه فاضلاب سرویس‌های بهداشتی در روستاها و مناطقی که به سیستم فاضلاب دسترسی ندارند استفاده می‌شود و یا رها‌سازی آنها در سایت‌های تخلیه زباله را مرتفع می‌نماید.
در این فرایند سرویس بهداشتی هر منزل از طریق یک لوله PVC به یک نیروگاه هضم بی هوازی متصل می‌شود؛ که طی آن پسماندها تحت اثر گرانش به سمت محفظه هاضم جریان می‌یابند. به دنبال آن فضولات حیوانی، آب و پسماندهای خانگی جهت تولید بیوگاز مرتباً به آن افزوده می‌شود؛ که نهایتاً گاز تولید شده به عنوان سوخت برای پخت و پز و مصارف دیگری نظیر گرم کردن آب توسط اهالی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
Rangi Khengar مشاور توسعه گروه FINISH که شعار آنها مشارکت مالی، توسعه سلامت و بهداشت می‌باشد می‌گوید: "در این سیستم بخش مدیریت پسماند هند حداقل در مکان‌هایی که دامپروری در مقیاس وسیع انجام می‌شود مورد حمایت قرار می‌گیرد". وی اضافه نمود: "مقداری ماده جامد از فرآیند تولید بیوگاز در محفظه هاضم باقی می‌ماند. این ماده پس از تجزیه می‌تواند به عنوان کود در مزارع استفاده شود که این امر دال بر مزیت سیستم TLBG به چاه‌های دوقلو می‌باشد". این سیستم به دلیل حذف هزینه نصب تانک‌های سپتیک و چاه‌های دوقلو برای سرویس‌های بهداشتی و نیز سهولت در کسب انرژی، برای خانوار‌هایی که ۹۰ درصد آنها زیر خط فقر می‌باشند، مقرون به صرفه است.
ظرفیت تولید روزانه هر یک از این نیروگاه‌ها ۲ متر مکعب و در ماه ۶۰ متر‌مکعب بیوگاز می‌باشد؛ که این مقدار معادل است با ۲۶ کیلوگرم ال پی جی ، ۳۷ لیتر نفت سفید، ۸۸ کیلوگرم زغال و نیز ۲۱۰ کیلوگرم هیزم.